شهید «ابراهیم فیاضی»
شهید ابراهیم فیاضی پنجم اسفند 1338 در شهرستان نور چشم به جهان گشود. شهید فیاضی تحصیلاتش را در حوزه علمیه قم ادامه داد و با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد. وی سرانجام هفتم بهمن 1365 در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن مناجات‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، به شرح ذیل میباشد:
“بسم‌الله الرحمن الرحیم”
خدای بزرگ! من چگونه کوچکی‌ام را در پیشگاه تو اظهار کنم. این دل من آتشدان عشق شد.
خدای بزرگ! این روح خسته‌ام را، این دل بی‌تابم را، این سر پرشورم را به دست تو می‌سپارم.
خدایا! پس شقشقیه علی (ع) چگونه بود. ای که هر کس در معامله عشق تو راه یافت به قیمتی رسید. همه وجودم، همه سلول‌های بدنم، همه جانم فدای تو باد.
خدایا! می‌توانم جرات کنم که بگویم، در راه تو خود را ببازم. خدای عزیز نمی‌دانم چرا همه وجود در نظر من بدون نگاه به تو هیچ می‌آید.
نمی‌دانم چرا علاقه‌ام به تو بیش از علاقه‌ام به خود است؛ این چه عنایتی است که به این حقیر مقصر کرده‌ای، تو چقدر خوبی! تو چقدر جمیلی.
تو چه‌قدر عزیزی؛ ای همه چیز من، ای که اگر شوق به لقای تو نبود من لحظه‌ای در اینجا ماندن را تحمل نمی‌کردم، ای که اگر وعده فَإِنَّ مَعَ ٱل عُسرِ يُسرًا تو نبود خود را با همه عوالم قهر می‌کردم. دوست دارم که در آتش عشق تو در بیابانی تنها، دور از چشم هرکس بسوزم و بسوزم و بسوزم.
“وصیت‌نامه شهید“
بسمااله الرحمن الرحیم
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ وَ اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ و أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ ٱللَّهِ و علی وَلیُّ الله
به فرموده قرآن کریم که ما را دعوت به معامله خیر با خالقمان فرموده است قدم به جبهه گذاشتهام امیدوارم که در این سفر آن متاعی که خدای عزیز به ما انسانها وعده داده است دست یابم. ای انسانها ما آمدهایم به دنیا تا خدا را بشناسیم و او را عبادت کنیم و با این عبادت‌ها توفیق لقاء او را پیدا کنیم متاسفانه غفلت‌های زایده از گناه و معصیت اکثری را از این گوهر کمیاب در خود غرق کرده است. همانطور که حضرت لقمان (ع) در توصیه به فرزندش فرمود که ” إنّ الدنيا بحرٌ عميقٌ ، قد غَرِقَ فيها عالَمٌ كثيرٌ ” دنیا آزمایشگاهی است که باید انسان خود را برای رسیدن به کمالات ورای انسانی در آن بسازد و آزمایش کند و آنچه را که خدای سبحان از خلقت ما در نظر داشت عمل کند و نتیجه بگیرد ما که در اینجا خود را به گناه آغشته کنیم چه خیال است که به جلوه معبود راه پیدا کنیم. به نظر من هیچ لذتی در این جهان بالاتر از خداخواهی و خدایابی نیست چگونه لذتی بالاتر از آن مقصود باشد حال که هیچ ارزشی و هیچ موجودی بالاتر از خدا نباشد. بنابراین اگر ما در این دنیا به چیزی غیر از او دل بستهایم و به لذتهایی غیر از لذت لقاء او قانع شدیم باختهایم و این سرمایه عزیز وجودی خود را در راه معاملهای که سرانجامی جز پشیمانی و حسرت ندارد. شکر خدا را که در عصری واقع گشتهایم که رهبر عزیزمان والاترین انسانها و مقربترین آدمیان به خدا است بعد از معصوم (ع) باید درس خداخواهی و فنا شدن در جمال پروردگار عالم را از این آموزگار به مقصد رسیده آموخت. عزیزان دنیا فریب دهنده است. انسان هرچه بخواهد در این دنیا میرسد یکی راه ضالالت در پیش میگیرد و به او میرسد و یکی هم راه خدا را در پیش میگیرد و به او میرسد. دنیائیان هم از این دو دسته خارج نیستند مادر اینجا واسطی نداریم بنابراین خود را بنگریم اگر در یکی از این دو دسته نبودیم یقینا در زمره آن دیگری هستیم و همینطور در صف قیامت وَمَنْ كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَى. وصیتم این است که حال دنیا بحر عمیق است این بحر موج دارد طوفان دارد، بلا دارد، هلاک دارد، موجودات خطرناک دارد که آدمی را در کام خود میبلعد. باید خود را به پناله کشتی برسانیم تا انشالله به ساحل نجات برسیم و این کشتی جزء ولایت و کشتیبان آن جزء ائمه علیهم الصلوه والسلام نیستند. برادران و خواهران بخدا ما همین الان غرق هستیم داریم دست و پا میزنیم خسته هم شدیم و غافل از این همه خستگیها چرا توجه به این سفیه نجات نداریم چرا دل بسته ایم به غیرشان، بیایید دستمان را به این موجودات متعالی برسانیم و اِلا ما غرق در آخرت هم خواهیم شد مگر حضرت رسول (ص) نفرموده است «اِنَّ الحسینَ مِصباحُ الهُدی و سَفینةُ النَجاة» و مگر قرآن نفرموده است که «كَلَّا لَيُنبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ» ما راهی برای نجات از مهلکه پر خطر دنیا نداریم جز توسل به اهل بیت (ع) و در این عصر والاترین نمونههایش «فناء» در راه پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام عزیزمان است. سعی کنید امام عزیز را بشناسید در دریای عرفان و معنویات ایشان شنا کنید و در او زیبایی خدای جمیل را تماشا کنید. چه نعمتی بالاتر از این امیدوارم که پدر عزیز و مادر محبوبم که سالها تلاششان را قدر ندانستهام. اگر توفیق شهادت پیدا کردم بار دیگر با تحمل فراق بر اجر آنها اضافه شود. من بعد از خدای بزرگ همه موفقیتها را از دست شما دلبندان خود میدانم شما عطیههای الهی برای من بودید نمیخواهم زحماتی که برای من کشیدهاید به قلم بیاورم که نمیآید آنچه دارم از شما دارم امیدوارم که خدا شما را به حسین (ع) و زهرای مرضیه (ع) محشور و ماجور فرماید. اخوان عزیز و همه آنهایی که حاضرید به حرفم گوش دهید این مطلب را از من عاضیر بشنوید هر روز خود را در آینه انقلاب نگاه کنید و هر روز خود را به محاسبه بکشید که مشمول فرمایش حضرت امیر فرمود «وای بر کسی که دو روزش مثل هم باشد». این جنگ باید به پیروزی ما تمام شود و اِلا اسلام در خطر بزرگ واقع میشود حتما به جبهه دل ببندید و به فرمان امام عزیز گوش دهید و عمل کنید. اگر توفیق شهادت نصیب گشت مرا در امامزاده ابوطالب دونکوه دفن کنید. اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً و وفقنا بقتل فی سبیلک تحت رایة ولیک
آمین یا رب العالمین
در آخر درودم را به روح پاک و خدابین استادی میکنم که راه خدا را به من نشانم داد امیدوارم که به دستورش با شهادت ختم عمل بزنم و قطرات خونم را نثارش میکنم که او خود را نثار خدا کرد.
روز پنج شنبه 28/01/65 برابر هفتم ماه شعبان 1406 در جبهه فاو
“ابراهیم فیاضی”